آقای راننده

🚗
‍ آقای راننده اسنپ یک پراید سفید ۸۷ دارد. ماسک آبی کمرنگی به صورتش زده و یک پیراهن خاکستری چهارخانه ریز پوشیده است.

میان سال به نظر می‌رسد. عینک دارد. ماشینش به طرز وسواس گونه‌ای مرتب و تمیز به نظر می‌رسد. بسیار آرام و با احتیاط رانندگی می‌کند‌ و پادکستی را گوش می‌کند که تو فقط می‌توانی قبل از خودکشی گوش کنی و یا شاید در حالت روحی رمانتیکی که آمیخته با افسردگی‌ست.

آقای راننده محتاط است. افسرده است. وسواس دارد. کارمند به نظر می‌رسد. نظم و مسئولیت دارد. موهایش را توی آینه مرتب می‌کند و مدام عینکش را روی بینی‌اش جابه جا می‌کند‌.
آقای راننده خسته است.اختلال خواب دارد. دنیا بیش از حد برایش روشن به نظر می‌‌آید و به همین خاطر شب‌ها را بیشتر از روزها دوست دارد. چندان اجتماعی به نظر نمی‌رسد و جز در مواقع مورد لزوم، بیشتر از چند کلمه صحبت نمی‌کند.
شاید آقای راننده یک روزی عاشق بوده، اما به قدری ساکت است، که نتوانسته به عشقش اعتراف کند و همین عشق ساکت‌ترش کرده است.
پیش خودم فکر می‌کنم، اینکه آدم‌‌ها بتوانند از روی ظاهر و رفتار دیگران به درونیاتشان پی ببرد چیز عجیبی نیست. اینکه کسی بتواند درونیاتش را توی ظاهرش به نمایش بگذارد عجیب است.

وقتی درونیاتت در معرض دید عموم باشد، آسیب پذیرتر می‌شوی. آدم ‌ها رازهایی هستند که فقط بخشی از آنها را برای دیگران تعریف می‌کنند. بخشی که آن‌ها را از حاشیه امنشان بیرون نکشد. اینکه آدم بتواند  با تمام کمبودها و کاستی‌ها، خود واقعیش باشد شجاعت می‌خواهد.
آقای راننده اسنپ با پراید سفید ۸۷ به طرز اغراق آمیزی شجاع  به نظر می‌رسد. آنچنان شجاع و ساکت که آدم فراموش می‌کند رنج می‌کشد.
#شکوفه_علامی
@shukoofeh_allami

شکوفه علامی